Καλως ήλθατε από τον Τζι

Το προηγούμενο μπλογκ μου είχε την θερμή υποστήριξη της Breeze, βασικότατη πηγή έμπνευσης. Η απώλειά της μου δημιούργησε την ανάγκη για ένα μετερίζι απ' όπου θα μπορώ να ξεπροβάλλω όσο με παίρνει αλλά και να εξαφανίζομαι μέσα σ' αυτό ή να το μεταφέρω όπου θέλω όπως ο πάγουρος, ο Βερνάρδος ο ερημίτης το σπιτάκι του.
Είναι το τίμημα μα και η απόλαυση της μοναξιάς.

Διηγήματα θα βρείτε στην διηγηματοποίηση
και ποιήματα στην ποιηματοποίηση

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

( από την ποιηματοποίηση )

Ανάφη (Το δημογραφικό πρόβλημα στα νησιά μας)

Απολλόδωρος (1,9,26,1)

πλέοντες δὲ νυκτὸς σφοδρῷ περιπίπτουσι χειμῶνι. Ἀπόλλων δὲ στὰς ἐπὶ τὰς Μελαντίους δειράς, τοξεύσας τῷ βέλει εἰς τὴν θάλασσαν κατήστραψεν. οἱ δὲ πλησίον ἐθεάσαντο νῆσον, τῷ δὲ παρὰ προσδοκίαν ἀναφανῆναι προσορμισθέντες Ἀνάφην ἐκάλεσαν. 
(1,9,26,2) 
ἱδρυσάμενοι δὲ βωμὸν Ἀπόλλωνος αἰγλήτου καὶ θυσιάσαντες ἐπ' εὐωχίαν ἐτράπησαν. δοθεῖσαι δ' ὑπὸ Ἀρήτης Μηδείᾳ δώδεκα θεράπαιναι τοὺς ἀριστέας ἔσκωπτον μετὰ παιγνίας· ὅθεν ἔτι καὶ νῦν ἐν τῇ θυσίᾳ σύνηθές ἐστι σκώπτειν ταῖς γυναιξίν.

(Η Αργώ) έπλεε νύχτα σε σφοδρή θαλασσοταραχή. Ο Απόλλων στάθηκε σους Μελάντιους σκόπελους και με ένα βέλος από το τόξο του έκανε την θάλασσα να αστράφτει. Αυτοί (οι Αργοναύτες) είδαν τότε κοντά να φαίνεται χωρίς να το περιμένουν μια νήσος και την ονόμασαν Ανάφη.
Ιδρυσαν ένα βωμό στον δοξασμένο Απόλλωνα, θυσίασαν και ήρθαν στο κέφι. Οι δώδεκα υπηρέτριες που δόθηκαν από την Αρήτη στην Μήδεια διασκέδαζαν παίζοντας διότι τότε και τώρα ήταν συνηθισμένο στις θυσίες να διασκεδάζουν με γυναίκες


Ανάφη (Το δημογραφικό πρόβλημα στα νησιά μας)

Στο νησί που λέν Ανάφη
Η γυναίκα του Χρυσάφη
Τα βάφει ; δεν τα βάφει ;
Καβάφη ; δεν Καβάφη.

Στης Ανάφης το σεράϊ
Μένει μόνη η Δανάη
Το φυλάει ; δεν το φυλάει ;
Μ’ αγαπάει ; δεν μ’ αγαπάει.

Στης Ανάφης το αμπέλι
Όλη μέρα η Σεμέλη
Με θέλει ; δεν με θέλει ;
Τη μέλλει ; δεν τη μέλλει.

Στης Ανάφης ένα μέρος
Άκεφος ήταν ο γέρος
Σαν απόκληρος πιονιέρος.

Ανεχώρησεν ο Ερως

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου