Προσκλητήριο

Αργησε φέτος το καλοκαίρι, όχι μόνο από μετεωρολογικής άποψης αλλά και στις καρδιές. Κάτι το μουντιάλ που μας απόσπασε την προσοχή, κάτι ο απόηχος των εκλογών που ακόμα δεν μετουσιώθηκε σε καλοκαιριάτικα οικονομικά μέτρα όπως όλοι απευχόμαστε, πέρασε σχεδόν όλος ο Ιούνης κι ακόμα περιμένουμε χωρίς να ξέρουμε τι. Σαν την κουβέρτα που δεν λέει να φύγει από τα πόδια στο κρεβάτι, κάνει κρύο ακόμη λίγο πριν ξημερώσει.
Μετά πολλών κόπων και βασάνων η βάρκα που μου παραχωρήθηκε πήρε τη θέση της στο μικρό λιμανάκι του Χηρόλακα. Η επισκευή της δικιάς μου αναβάλλεται για καλύτερα οικονομικά έτη, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Ελπίδα που σιγοκαίει σαν το καντήλι, η βάρκα που μου δώσανε είναι καλύτερη αλλά για πιο αθλητικούς τύπους, εμένα με κουράζει αρκετά.
Τα ψαράκια στη θέση τους, μετά από ένα-δυο αναγνωριστικά ψαρέματα, έρχονται κάθε πρωΐ  στο ραντεβού μας.

Πολλές απουσίες και άδεια ρεμέντζα προκαλούν θλίψη, ένα από αυτά είναι και το δικό μου. Μα χειρότερη θλίψη είναι σαν ξανοίγομαι  στον ψαρότοπο και περιμένω μάταια κάποια βάρκα γνωστή να πλησιάσει. " Δεν τάμαθες ; ο Θ. περνάει άσκημα" ήταν η απάντηση σαν ρώτησα πως και δεν βγαίνει αυτός που πρώτος στα σκοτάδια έψαχνε τους μπαλάδες τους πρωτοκλασσάτους.
Αμ ο Τ. ; " Πέθανε δεν τόμαθες ; Στο τραπέζι όπως καθότανε. Εμφραγμα. Τόσο νέος !"

Ανησυχώ που δεν βλέπω και τους Ιταλούς. πρέπει να τους βάρεσε κι αυτούς η κρίση, συνήθως έρχονταν από αρχές Ιούνη.
Περιμένω και τους (ακόμα εργαζόμενους) εκπαιδευτικούς, αυτοί έρχονται Ιούλη

Και μόνο ο Ιωνάθαν, πιστός φίλος, δεν πτοήθηκε από την αλλαγή της βάρκας αλλά από το πρώτο ψάρεμα έπιασε θέση στην πλώρη αγριεύοντας τους αντίζηλους και περιμένοντας καρτερικά τον μεζέ του. Μόνο που δεν έμαθε (ακόμη) να ποζάρει σε θέσεις που δεν κοντράρουν τον ήλιο !