Τα δυο αυτά ψαράκια μοιάζουν αλλά δεν είναι ίδια. Εχουν βέβαια το ίδιο χρώμα αλλά το (προς τα κάτω) λυθρίνι έχει μεγαλύτερα μάτια, μεγαλύτερα θωρακικά πτερύγια και λεπταίνει περισσότερο το σώμα του πριν από την ουρά. Το άλλο ψάρι, το τσαούσι, έχει τις χαρακτηριστικές κεραίες, προεκτάσεις των αγκαθιών της ράχης που διακρίνονται απλωμένες στο πιάτο.
Κόντρα σε όλες τις περιγραφές του, το τσαουσάκι πιάστηκε σε πολύ ρηχά για το είδος νερά, περίπου σε 20 μέτρα βάθος τσιμπώντας κανονικά το δόλωμα σαν να ήταν λυθρινάκι. Φαίνεται πως ξενέρωσε, έχασε τον προσανατολισμό του κι έμπλεξε στο κοπάδι με τα λιθρινάκια που το δέχθηκαν παρά την διαφορετικότητά του.
Πραγματικά συμβαίνει πολύ συχνά σ' ένα κοπάδι ψάρια να υπάρχουν και κάποια διαφορετικά. Πολλές φορές έχω παρατηρήσει σε κοπάδι από κεφαλόπουλα να ενσωματώνεται μια μουρμούρα ή μια ούγενα, σπανιότερα μια τσιπουροπούλα. Τα υπόλοιπα ψάρια δεν ενοχλούνται από την διαταραχή της ομοιομορφίας μάλλον γιατί οι εικόνες μέσα στην θάλασσα είναι θολές για όλα τα μάτια και δεν φτάνουν πολύ μακριά για να προκαλέσουν την περιέργεια του θηρευτή.
Αντίθετα στην ξηρά που η ορατότητα είναι μεγαλύτερη, ένα ζώο διαφορετικό από τα άλλα απομονώνεται στην άκρη του κοπαδιού ώστε να μην σπάει το καμουφλάζ της ομοιομορφίας.
Τέλος στον ουρανό, όπου τα μάτια των αρπακτικών πουλιών βλέπουν σε τεράστιες αποστάσεις, η διατήρηση της ομοιομορφίας στο κοπάδι δεν σηκώνει παρεκκλίσεις. Το διαφορετικό πτηνό που θα εισχωρήσει στο σμήνος σκοτώνεται αμέσως από τα μέλη του.
Η ανάγκη της επιβίωσης λοιπόν ρυθμίζει την συμπεριφορά των ομαδοποιημένων έναντι του διαφορετικού στην φύση κι όλα εξηγούνται απλά. Η αντιμετώπιση όμως της διαφορετικότητας στις ανθρώπινες κοινωνίες με πολλαπλούς τρόπους δεν εξηγείται τόσο απλά...
Προσθήκη
Το δόλωμα για να πιαστεί το τσαουσάκι ήταν...βενάρδος ο ερημίτης !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου